Βιτρό

Ο περισσότερος κόσμος είχε κατά νου την εικόνα των πολύχρωμων φεγγιτών  των καθεδρικών  ναών της Ευρώπης. Αυστηρές εικόνες αγίων να μας επιτηρούν  για τις αμαρτίες μας και  υποσχέσεις για ένα παράδεισο στην "άλλη" ζωή ! Όμως στον 20ό αιώνα το ποτάμι πήρε  μία απροσδόκητη στροφή ! Η αλλαγή που επέφερε η βιομηχανική επανάσταση του 19ου,  καθώς και οι κοινωνικές τριβές που προέκυψαν, απομυθοποίησαν, μεταξύ άλλων, σε  μεγάλο βαθμό και την πανάρχαια αυτή τέχνη. Είναι σήμερα γνωστό ότι στην αρχαία Αίγυπτο δούλευαν το γυαλί με επιδεξιότητα  και  ότι οι Άραβες έφτιαχναν τζαμιλίκια, "κλώστρα" όπως αναφέρονται,  συνδεδεμένα με γύψο  ενισχυμένο με φυτικές ίνες, πολύ πριν οι Φράγκοι επιδράμουν, με πρόφαση το "'Άγιο Δισκοπότηρο", και τα οικειοποιηθούν. Αραβικά υαλοστάσια Από τους ¨Άραβες άλλωστε, λόγω των εμπορικών σχέσεων,  εμπνεύστηκαν και οι  μαστόροι στo Πήλιο, τη Σιάτιστα, την Καστοριά και άλλες πόλεις της Κεντρικής  και Β. Ελλάδας κι έφτιαξαν σε αρχοντικά περίφημα "υαλοστάσια", με καθαρά  Ελληνικό χαρακτήρα. Ελληνικά υαλοστάσια Οι Σταυροφόροι λοιπόν έφεραν στην Ευρώπη τα "υαλοστάσια", γύρω στον 10ο αιώνα, και αμέσως  έφεραν μια επαναστατική καινοτομία ...το μολύβι !  Ο ενισχυμένος γύψος, ήταν πολύ ογκώδης σαν  συνδετικό υλικό των χρωματιστών γυαλιών, αν και οι Άραβες έκαναν …αραβουργήματα μ' αυτόν  για να του δώσουνε μια χάρη, μία αλαφράδα, παρ' όλα αυτά ήταν αλήθεια πολύ  περιοριστικός   στη δημιουργία κομψών παραστάσεων. Μεσαιωνικά υαλοστάσια ( Βιτρώ ) Θα πει κανείς γιατί χρειάζεται κάποιο υλικό να συνδέει τα χρωματιστά ή και  ζωγραφισμένα γυαλιά μεταξύ τους και να μην είναι ένα μονοκόμματο γυαλί ;   Ο λόγος απλός, τα υλικά που χρησιμοποιούσαν για να χρωματίσουν ή να  ζωγραφίσουν το γυαλί ήταν οξείδια μετάλλων. Αυτά είναι διαφορετικά για  κάθε χρώμα και έπρεπε να ψηθούν σε διαφορετικές θερμοκρασίες.  Αναγκαστικά λοιπόν τα διάφορα χρώματα έπρεπε να ψηθούν ξεχωριστά.  Τα κομμάτια τώρα αυτά έπρεπε να είναι κομμένα σύμφωνα με το σχέδιο , το οποίο με τη σειρά του έπρεπε να λαμβάνει ύπ’ όψιν την ιδιαιτερότητα  του γυαλιού, το οποίο λόγω της μοριακής του δομής δεν κόβεται κατά βούλησιν, αλλά έχει  ενδογενείς περιορισμούς. Το μολύβι λοιπόν, διαμορφωμένο κατάλληλα, συνέδεε το πολύχρωμο  Πάζλ των γυαλιών  σε μία ενιαία σύνθεση. Στη διάρκεια του Μεσαίωνα οι λεπτομέρειες αυτής  της τέχνης ήταν επτασφράγιστο μυστικό, γνώστες του οποίου ήταν μόνο οι μυημένοι στις  σχετικές συντεχνίες. 19ος  -  20ος   αιώνας Στις αρχές του περασμένου αιώνα, πρωτοπόροι καλλιτέχνες σαν  τον Louis Comfort Tiffany, τον  John La Farge, τον William Morris  και άλλους, απελευθέρωσαν την τέχνη αυτή από τα στοιχεία εκείνα , που ενώ στην αρχή ήταν φτερά, παραλίγο να καταλήξουν …σάβανα !   Τα υλικά, οι  τεχνικές, η φιλοσοφία και γενικότερα καθετί που  αποτελούσε μέρος της διαδικασίας, είχε δεσμευτεί με έναν  φορμαλισμό που δεν άφηνε περιθώρια στην αυθεντική δημιουργία. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τα μοντέρνα υλικά και η τεχνολογία  εισέβαλαν ορμητικά στο χώρο της διάφανης δημιουργίας και έκτοτε  περνάμε από την έκπληξη στο σοκ και τούμπαλιν.  Ατσάλι, μπετόν,  ξύλο, Plexiglass, fiberglass, οξέα και ψυχρά σμάλτα, ακόμα και  ακτινογραφίες και φωτογραφικά φίλμς, ψηφιακά επεξεργασμένες  διαφάνειες, αναγλυφοτυπίες, etching και αμμοβολές είναι μεταξύ  άλλων τα υλικά τα μέσα και οι τεχνικές που υπηρετούν αυτή τη μαγική τέχνη.

Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά

ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ: ΘΕΡΜΟΝΩΣΗ & ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΙΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ: ΘΕΡΜΟΝΩΣΗ & ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΙΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, η εξοικονόμηση ενέργειας έχει γίνει το μεγάλο ζητούμενο. Όπως φαίνεται θα εξακολουθήσει να είναι  όσο το κόστος παραγωγής της ενέργειας παραμένει υψηλό και όσο τα αποθέματα των φυσικών πόρων από τον πλανήτη, από τα οποία εξαρτάται η παραγωγή της ενέργειας, μειώνονται δραματικά.

Για το λόγο αυτό τα οργανωμένα κράτη και οι φορείς τους, επενδύουν σε συστήματα και μεθόδους, που έχουν να κάνουν όχι μόνο με την αύξηση της παραγωγής της ενέργειας, αλλά με την σωστή διαχείριση της και την μείωση των απωλειών της. Κάτω από αυτό το πρίσμα, παράλληλα με τους τομείς της βιομηχανίας και των μεταφορών, γίνεται σημαντική και η φιλοσοφία σχεδιασμού των κτιρίων.

Η μείωση των απωλειών των κτιρίων σε επίπεδο πόλεων η και χωρών, αποκτά μέγιστη σημασία αφού με παρεμβάσεις που έχουν να κάνουν, με τα κουφώματα , την θερμομόνωση του δώματος, στέγης και εξωτερικών τοίχων, καθώς και την ενεργειακή αναβάθμιση των συστημάτων (θέρμανσης, κλιματισμού, φωτισμού κτλ.) η εξοικονόμηση ενέργειας μπορεί να φτάσει στο 50%.

Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ενέργειας χάνεται από τα κουφώματα παλιάς τεχνολογίας. Έτσι η αντικατάστασή τους με ενεργειακά κουφώματα είναι σε πολλές περιπτώσεις απαραίτητη, καθώς σύμφωνα με μελέτες, τα θερμομονωτικά κουφώματα μπορούν να οδηγήσουν σε εξοικονόμηση της συνολικής απαιτούμενης ενέργειας έως και 10%.

Το παραπάνω αποτέλεσμα εξαρτάται από το υλικό κατασκευής των κουφωμάτων (ξύλινα κουφώματα, pvc, ή κουφώματα αλουμινίου), από την τυπολογία τους (όπως, συρόμενα, ανοιγόμενα με θερμοδιακοπή) και από τους υαλοπίνακες που τα εξοπλίζουν. Συμφώνα με τα παραπάνω, τα πιστοποιημένα κουφώματα χαρακτηρίζονται από τους συντελεστές θερμοπερατότητας U_f(frame) για το υλικό της κάσας και U_g(glass) για την υάλωση αντίστοιχα. Έτσι προκύπτει ο συνολικός συντελεστής του κουφώματος U_w(window) σε w/m²k. Έχουμε λοιπόν ότι:

Χαμηλός συντελεστής U_w = ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα για τις νεόδμητες κατασκευές,  η θερμομόνωση ως ένα κατώτατο όριο είναι επιβεβλημένη από την νομοθεσία, μέσα από τον πολεοδομικό κανονισμό. Από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα οφέλη που αποκομίζουμε από την αντικατάσταση των κουφωμάτων και τις υπόλοιπες παρεμβάσεις σχετικά με την μόνωση στις παλαιότερες κατασκευές, είναι αναμφισβήτητα.

Ο χρόνος απόσβεσης της δαπάνης για βελτίωση της μόνωσης εξαρτάται από παράγοντες που έχουν να κάνουν με την θέση του κτιρίου (απαιτούμενη διαφορά θερμοκρασίας καθώς και διάρκεια της απαίτησης), την χρήση του κτιρίου (είδος κατοικίας, επαγγελματικός χώρος κ.ά) και στην περίπτωση αντικατάστασης κουφωμάτων, από την διαφορά της απόδοσης των παλαιών κουφωμάτων με τα νέα.

Τέλος στον συσχετισμό μεταξύ εξοικονόμηση ενέργειας και υλικών κατασκευής των κουφωμάτων, υπό το πρίσμα της προστασίας του περιβάλλοντος πρέπει να συνυπολογιστούν και οι παράγοντες συλλογής και επεξεργασίας των πρώτων υλών παραγωγής, καθώς και η σχέση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα κατά την παραγωγή τους, με αυτών που αποφεύγονται εξαιτίας της χρήσης των προϊόντων θερμομόνωσης. Για παράδειγμα η συνολική ενέργεια που απαιτείται για την παραγωγή ενός μέτρου προφίλ ξύλινου κουφώματος είναι  μικρότερη από την συνολική απαιτουμένη ενέργεια για την εξόρυξη, την επεξεργασία και τη διέλαση αντίστοιχου αλουμινίου κ.ο.κ.

Δεν υπάρχουν καλά & κακά υλικά κουφωμάτων

Δεν υπάρχουν καλά & κακά υλικά κουφωμάτων

Γνωρίζοντας την αγορά των παραθύρων, είναι εύκολο να αντιληφθούμε πόσο χαώδες φαίνεται το φάσμα των επιλογών, που έχει ένας υποψήφιος αγοραστής κουφωμάτων, ο οποίος κτίζει για πρώτη φορά.

Η πληθώρα των σειρών αλουμινίου, οι συντελεστές των τζαμιών, οι τύποι ανοίγματος, τα κουφώματα από PVC, τα ξύλινα κουφώματα, οι βαφές και οι αποχρώσεις όλων αυτών, ο τρόπος εφαρμογής στο κτίσμα, γίνονται παράγοντες προς διερεύνηση, ικανοί να μπερδέψουν ακόμη και αγοραστές με κάποια τεχνική εμπειρία. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η τακτική των επαγγελματιών του χώρου, να κατηγορούν τα υλικά κατασκευής, που είτε δεν διαθέτουν, είτε σε πολλές περιπτώσεις, δεν γνωρίζουν ούτε τις βασικές προδιαγραφές τους.

Στην πραγματικότητα αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγουμε, είναι πολύ λιγότερα, σε σύγκριση με αυτά που έχουμε διαθέσιμα επιλέγοντας κουφώματα. Τρείς απλοί κανόνες, αποτελούν 

το θεμέλιο πριν ιεραρχήσουμε τις παραμέτρους επιλογής.

-Κανόνας πρώτος: “Οι σωστές λύσεις συνήθως είναι  πάνω από μία”.

Για παράδειγμα, κάποιος που λατρεύει το ξύλινο κούφωμα, δεν θα απολαύσει  λιγότερο τη διαμονή του σε ένα καλομελετημένο ξενοδοχείο με κουφώματα αλουμινίου, τα οποία καλύπτουν επαρκώς τις ενεργειακές και αρχιτεκτονικές ανάγκες του συγκεκριμένου κτιρίου.

-Κανόνας δεύτερος: “Όλες οι λύσεις πρέπει να απαντούν στις απαιτήσεις του αγοραστή”.

Στο προηγούμενο παράδειγμα η λύση του αλουμινίου ήταν πιθανότατα σωστή. Ομως ταυτόχρονα η λύση αυτή θα δέσμευε χωρίς λόγο και για πολύ χρόνο, τον πελάτη που προτιμά το ξύλο σαν υλικό.

-Κανόνας Τρίτος: “Ξεκινήστε από την απόχρωση”.

Όσο και αν ακούγεται παράξενο, το να αποσαφηνίσουμε σε ποια απόχρωση θα θέλαμε τα παράθυρα του κτιρίου μας, είναι μια καλή αρχή για να επιλέξουμε το υλικό κατασκευής τους. Αυτό, γιατί κάθε υλικό, έχει το δυνατό του σημείο σε σχέση με τη μέθοδο βαφής του και την αντοχή της τελικής επιφάνειας.  Έτσι μία πολύ μοντέρνα αρχιτεκτονική εφαρμογή δεν θα μπορούσε να υποστηριχθεί από τις δυνατότητες των ξύλινων κουφωμάτων λόγω βαφής. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα ξύλινα παράθυρα δεν έχουν πολύ αξιόπιστη τελική επιφάνεια. Αντίστροφα τώρα, η επιλογή ενός καλού κουφώματος αλουμινίου, βαμμένο σε απόχρωση ξύλου, αφήνει πολλά περιθώρια αμφισβήτησης, σε σχέση με την αντοχή του, συγκρινόμενο με ένα ξύλινο κούφωμα.

Το παραπάνω κριτήριο είναι τόσο σημαντικό, που μπορεί να μας οδηγήσει ακόμη και σε συνδυασμό υλικών (υαλοστασίου και εξωφύλλου). Αποφασίζοντας λοιπόν υλικό κατασκευής κουφωμάτων με κριτήριο την επιθυμητή απόχρωση και την αντοχή της βαφής του, περνάμε  πιο εύκολα στην επόμενη ομάδα κριτηρίων, τα οποία σχετίζονται με τον τρόπο ανοίγματος και τους μηχανισμούς, το είδος της υάλωσης, τις πιστοποιήσεις της μονάδας παραγωγής και φυσικά το κόστος.

Συμπερασματικά, η ποιότητά του τελικού προϊόντος εξαρτάται από τον συνδυασμό των παραπάνω παραγόντων και όχι αποκλειστικά από το υλικό κατασκευής του. Δεν υπάρχουν λοιπόν καλά και κακά υλικά κατασκευής, αλλά υπάρχουν καλά και κακά κουφώματα.

Διάδρομος κήπου με κυβόλιθους

Σήμερα  στο Φτιάχτο  Μόνος σου ,  καθώς η άνοιξη μπήκε για τα καλά αλλά και το καλοκαίρι έρχεται ,  θα δούμε έναν απλό και  εύκολο τρόπο για να φτιάξουμε έναν  καλαίσθητο διάδρομο για τον κήπο μας  ο οποίος δεν απαιτεί κοψίματα και έτσι είναι εύκολος στην κατασκευή του .  

Εδώ σας παρουσιάζουμε τον τρόπο :

1: Μετράμε την επιθυμητή περιοχή . Τα ορθογώνια σχέδια είναι ευκολότερα  από τα κοίλα . Για να βεβαιωθούμε ότι έχουμε ένα τέλειο ορθογώνιο μετρήστε τις δύο διαγώνιους οι οποίες θα πρέπει να είναι ίσων διαστάσεων.

2: Σκάψτε την περιοχή που θέλετε σε βάθος 20 περίπου εκατοστών και φροντίστε ώστε η κατασκευή σας να έχει μια ελαφριά κατηφορική κατεύθυνση ώστε να αποφύγουμε ανεπιθύμητες υγρασίες αν είναι κοντά σε τοίχο και το νερό να απομακρύνεται κοντά από το σπίτι αλλά και από τον διάδρομο μας.  

3: Πριν ξεκινήσετε την κατασκευή σας κάντε μια δοκιμή για να δείτε αν οι μετρήσεις είναι σωστές και όλα κυλούν ομαλά για να αποφύγουμε δυσάρεστες συνέπειες αργότερα. Κανονίστε ώστε να έχετε σκάψει και λίγο περισσότερο γύρω από την περίμετρο ώστε να έχετε λίγο ελεύθερο χώρο για να δουλέψετε με μεγαλύτερη ευχέρεια αλλά και να διορθώσετε τυχόν λάθη .

4: Οι ελάχιστοι έξτρα πόντοι που αφήσαμε στην αρχή του σκαψίματος στην περίμετρο είναι για την εισαγωγή των κυβόλιθων. Τοποθετήστε τους κυβόλιθους στην άκρη της περιμέτρου που σκάψαμε και χτυπήστε ελαφρά  με μια ματσόλα ή με το ξύλινο μέρος μιας μικρής βαριάς  για να πάρουν τη θέση τους ώστε να δημιουργήσουμε το περίγραμμα  της κατασκευής μας.  

5: Απομακρύνουμε τους κυβόλιθους που είχαμε βάλει δοκιμαστικά για να δούμε αν είχαμε σκάψει σωστά και όλα πήγαιναν καλά και κρατάμε αυτούς που τοποθετήσαμε ως περίγραμμα. Γεμίζουμε την περιοχή σκαψίματος με χαλίκι το οποίο θα καταλαμβάνει περίπου το μισός βάθος της σκαμμένης περιοχής.

6: Πατικώστε το χαλίκι πατώντας το ή με κάποιο δικό σας τρόπο. Απλώστε πάνω από το χαλίκι το ύφασμα κηπουρικής για να κρατήσουμε τα αγριόχορτα που πιθανόν θα ξεπεταγόντουσαν στο μέλλον κάτω από τον διάδρομό μας. Τώρα επιστρώνουμε την άμμο επάνω από το ύφασμα . Τώρα χρησιμοποιήστε μια μακριά σανίδα για να ομαλοποιήσετε την επιφάνεια σας σέρνοντας την κατά μήκος και πλάτος της επιφάνειας. Όπως ακριβώς κάνουν  για να στρώσουν  το τσιμέντο στο δάπεδο. Κάντε μια δοκιμή για να δούμε αν έχουμε το επιθυμητό βάθος ώστε οι κυβόλιθοι να εφαρμόζουν σωστά και να έρχονται πρόσωπο με το έδαφος. Φροντίστε να κάνετε κάποιες δοκιμές μεταξύ των διαφορετικών στρωμάτων ώστε όταν έρθει η στιγμή να τοποθετήσουμε τους κυβόλιθους να έχουμε το επιθυμητό βάθος για την επίστρωση τους. Έχετε κατά νου ότι τα  2/4 τα καταλαμβάνει το χαλίκι το ¼ η άμμος και το ύφασμα και το άλλο ¼ του βάθους το καταλαμβάνουν οι κυβόλιθοι .

7:Τώρα είναι η ώρα να απλώσουμε τους κυβόλιθους. Ξεκινάμε από μια γωνία πιέζοντας του κυβόλιθους προς τα κάτω μέσα στην άμμο. Βάλτε τους όσο πιο κοντά γίνεται . Χτυπήστε τα κυβόλιθους με μια ματσόλα ελαφριά για να τοποθετηθούν καλά μέσα στην άμμο.

8: Έχετε κατά νου ένα να δέσετε ένα  νήμα από μια άκρη και να το χρησιμοποιείται σε κάθε γραμμή κυβόλιθων που στρώνεται για να δείτε να έχετε μια επίπεδη επιφάνεια.  

9:  Τελειώνοντας το άπλωμα των κυβόλιθων στρώστε ένα στρώμα άμμου πάνω από τις πλάκες σας ώστε να καλύψουν τους αρμούς που έχουν μείνει σκουπίζοντας με μια σκούπα την άμμο και επαναλαμβάνοντας όσο χρειαστεί έως ότου οι αρμοί να καλυφθούν σωστά. Τώρα με ένα λάστιχο ποτίσματος ψεκάστε ελαφρά τους κυβόλιθους ώστε να κατακάτσει η άμμος και να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν δούμε μικρές ατέλειες στους αρμούς επαναλαμβάνουμε με άμμο και λίγο κατάβρεγμα. Τώρα είμαστε έτοιμοι .

Τι θα χρειαστείτε :

Κασμά .

Φτυάρι και ματσόλα .

Αλφάδι.

Νήμα αλφαδιάσματος.

Σανίδα στρωσίματος της άμμου αλλά και να γονατίζετε επάνω όταν στρώνεται τα τούβλα και όχι να γονατίζετε επάνω στους κυβόλιθους.

Άμμο .

Χαλίκι.

Κυβόλιθους .

Ύφασμα επίστρωσης κηπουρικής.

Σκούπα και φυσικά λάστιχο ποτίσματος ή έναν κουβά για να μεταφέρεται νερό για το κατάβρεγμα στην περίπτωση που δεν έχετε λάστιχο και βρύση κοντά.

Κατασκευή ξύλινου φράχτη για στήριξη των φυτών μας .

Σήμερα σε αυτήν την ανάρτηση του Φτιάχτο Μόνος σου θα δούμε πως μπορούμε να τοποθετήσουμε εύκολα, γρήγορα και μόνοι μας ένα διακοσμητικό φράχτη για τα φυτά μας.

Πρώτα από όλα θα πρέπει να δούμε που θα τοποθετήσουμε το φράχτη με το διακοσμητικό πλέγμα που συνήθως είναι πλαστικό ή ξύλινο. Με ένα νήμα προσπαθούμε να ευθυγραμμίσουμε το σημείο που θα τοποθετηθούν οι κολώνες για την στήριξη του φράχτη. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να τοποθετήσουμε τους πασσάλους. Ο ένας είναι να τοποθετήσουμε πασσάλους μέσα στο χώμα. Έπειτα είναι οι καρφωτές βάσεις για χώμα και μετά βάσεις που τοποθετούνται επάνω στο μπετόν και βιδώνονται σε αυτό.

Για να τοποθετήσουμε πασσάλους μέσα στο χώμα θα πρέπει πρώτα να σκάψουμε μικρές τρύπες και μόλις τοποθετήσουμε τους πασσάλους μας να το γεμίσουμε με τσιμέντο για να σταθεροποιηθούν. Φυσικά θα φροντίσουμε οι κολώνες να είναι στο ίδιο ύψος και ευθυγραμμισμένες μεταξύ τους. Ο δεύτερος τρόπος είναι να χώσουμε στο χώμα έτοιμες σιδερένιες βάσεις που θα βρείτε στα ανάλογα καταστήματα που πουλάνε είδη κηπουρικής αλλά και στα μεγάλα πολυκαταστήματα που δεν θέλω να αναφέρω εδώ. Ο τρίτος τρόπος είναι αφού έχουμε σκάψει και ρίξει ένα σενάζι ( λεπτό δοκάρι από μπετόν ) στο χώμα να βιδώσουμε βάσεις υποδοχής πασσάλων επάνω στη βάση μας.

Τώρα και αφού έχουμε βιδώσει τις βάσεις αλλά και τους πασσάλους που έχουμε επιλέξει συνεχίζουμε με τη τοποθέτηση του πτυσσόμενου ξύλινου ή πλαστικού φράχτη. Αυτό εξαρτάται από τα οικονομικά δεδομένα του καθενός και πόσα χρήματα έχει για να ξοδέψει. Υπάρχουν δύο τρόποι ο ένας είναι ο πτυσσόμενος φράχτης και ο άλλος ο ίσιος φράχτης.

Στην περίπτωση του πτυσσόμενου φράχτη βιδώνουμε τα λαμάκια κατά μήκος της κολόνας. Έπειτα βιδώνουμε τα οριζόντια και ίσια ξύλα που έχουμε αγοράσει για να λειτουργήσουν ως στήριγμα για το ανοιγόμενο πλαίσιο που θα τοποθετήσουμε. Αφού έχουμε βιδώσει τα ίσια ξύλα ανοίγουμε το πτυσσόμενο πλαίσιο και το σταθεροποιούμε βιδώνοντας επάνω στα ίσια ξύλα που βιδώσαμε προηγμένως για να χρησιμοποιηθούν σαν στήριγμα αλλά και πλάτη του φράχτη.

Υπάρχει και η περίπτωση του ίσιου φράχτη. Βιδώνουμε τις ίσιες σανίδες κατά μήκος και οριζόντια επάνω στα λαμάκια που έχουμε τοποθετήσει επάνω στις όρθιες κολώνες. Έπειτα με τη βοήθεια ενός ηλεκτρικού τρυπανιού ή και ενός κατσαβιδιού σταθεροποιούμε τις κάθετες σανίδες που θα αποτελέσουν τον φράχτη μας. Όπως καταλαβαίνουμε το βασικότερο είναι η τοποθέτηση των κολονών στήριξης , η τοποθέτηση των σανίδων ή του πτυσσόμενου πλαισίου είναι πιο εύκολη.  

Αφαίρεση παλιών βερνικιών .

Φτιάχτο μόνος σου :Απομακρύνοντας τα παλιά βερνίκια:

Βήμα 1: Άρχισε προετοιμάζοντας την περιοχή εργασίας σου. Επειδή τα χημικά σκευάσματα διαφέρουν, σιγουρευτείτε για το τι ζητάει το καθένα διαβάζοντας τις οδηγίες πριν ξεκινήσετε. Απλώστε εφημερίδες και σιγουρευτείτε ότι δουλεύετε μακριά από εστίες φωτιάς γιατί τα σκευάσματα αυτό είναι πολύ εύφλεκτα.

Βήμα 2: Φορέστε γάντια και αναπνευστήρα για να προστατευτείτε από τα ισχυρά χημικά.

Βήμα 3: Μεταφέρετε λίγο ριμούβερ σε μικρότερα δοχεία. Σιγουρευτείτε ότι το δοχείο δεν θα καταστραφεί από το ριμούβερ.

Βήμα 4: Εφαρμόστε ένα ελαφρύ στρώμα από ριμούβερ και προσπάθησε να μην περνάς υπερβολικά υλικά στην επιφάνεια. Μια καλή συμβουλή είναι να ρίξετε και μερικά πριονίδια επάνω στο ριμούβερ γιατί δημιουργούν μια αγριάδα και κάνουν το όλο υλικό να απομακρύνεται ευκολότερα.

Βήμα 5: Καλύψτε την επιφάνεια με μια σακούλα σκουπιδιών ή ένα πλαστικό φύλο και περιμένετε να δράσει το ριμούβερ.

Βήμα 6: Ξεφλουδίστε την σακούλα και χρησιμοποιήστε την πανί σκουπίσματος. Χρησιμοποιήστε ξύστρες και αποξεστικά μέσα για να απομακρύνεται τη λάσπη που έχει δημιουργήσει το ριμούβερ το πριονίδι και η σακούλα. Επίσης λίγο σύρμα για τις κατσαρόλες κάνει καλή δουλειά.

Βήμα 7: Εφαρμόστε ένα λεπτό στρώμα ριμούβερ στην ήδη ξυσμένη επιφάνεια και απομακρύνετε με μια βούρτσα και πανιά.

Βήμα 8: Καθαρίστε το ξύλο με διαλυτικό ή οινόπνευμα ανάλογα με τις προτάσεις του κατασκευαστή . Τώρα η επιφάνεια είναι έτοιμη για γυαλοχαρτάρισμα.