Βάψιμο και συντήρηση ξύλινων επιφανειών .

Σε αυτήν την  ανάρτηση του Φτιάχτο Μόνος
 σου θα δούμε μερικές χρήσιμες συμβουλές 
για το βάψιμο και την συντήρηση των
 ξύλινων  επιφανειών μας. 

Η ΒΑΦΗ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ Η βαφή του ξύλου είναι μια αρχαιότατη πρακτική, που χρησιμεύει για  την αλλαγή  του χρώματος του ξύλου, χωρίς όμως να αλλάξουν τα  χαρακτηριστικά του,όπως  τα νερά του,ο προσανατολισμός των ινών  κ,λ,π. Γενικά η βαφή του ξύλου,  χρησιμοποιείται για την ομογενοποίηση  του χρώματος του,για τον συνδυασμό  ξύλων διαφορετικού τόνου,για  το κρύψιμο επιφανειακών ελαττωμάτων, για την  αξιοποίηση ξύλων χαμηλής  ποιότητας,και απλή αλλαγή του χρώματος του ξύλου σύμφωνα με την  επιθυμία του πελάτη. Το ράψιμο του ξύλου δεν αφορά όλο τον  όγκο,αλλά ένα πολύ επιφανειακό μόνο στρώμα, και για τον λόγο αυτό,  μετά το  πέρασμα της βαφής η επιφάνεια μπορεί να λειανθεί, μόνο αφού  περαστεί ένα χέρι  βερνικιού. Το βάψιμο του ξύλου γίνεται με βαφές και  χρωστικά. Οι βαφές είναι  διαφανείς (ζωντανές)τα δε χρωστικά τείνουν  να καλύψουν τα νερά του ξύλου. Υπάρχουν όμως χρωστικά υψηλής  διαφάνειας που έχουν ένα αποτέλεσμα όμοιο  με των βαφών. Χρησιμοποιώντας τις βαφές επιτυγχάνουμε διαφάνεια και ζωηρότητα, καλύτερη σχετικά με τα χρωστικά, τα οποία  ομοιογενοποιούν πολύ  περισσότερο το ξύλο και αντέχουν στο φως.  Η χρήση των χρωστικών είναι  απαραίτητη στην περίπτωση που πρέπει να γίνουν παστέλ χρώματα που δεν  επιτυγχάνονται μόνο με βαφές  εξ* αιτίας της διαφάνειας τους. Οι βαφές των ξύλων  μπορεί να είναι με διαλύτη ή νερό. Οι πρώτες χαρακτηρίζονται  από γρήγορο στέγνωμα και μπορούν να δεχθούν υποστρώματα  σχεδόν αμέσως, αλλά σε σύγκριση με του νερού παρουσιάζουν  δυσκολίες στην ομοιογένεια του χρώματος.  Με τις βαφές νερού επιτυγχάνουμε πιο έντονα χρώματα, αλλά απαιτούν μακρύτερους  χρόνους στεγνώματος και τείνουν να  διογκώνουν το χνούδι του ξύλου. Η επιλογή του τύπου βαφής λοιπόν  πρέπει να γίνεται ανάλογα με την εργασία που  επιθυμούμε, την επιφάνεια του ξύλου, τον τύπο του ξύλου και της  τεχνικής που  θα εφαρμοσθεί. Σε κάθε περίπτωση είναι βασικό να  λαμβάνουμε υπ'όψη την  σταθερότητα στο φως της βαφής, για να  αποφεύγουμε την αλλαγή του τόνου με  τον χρόνο. Πράγματι ανάλογα  με την βαφή έχουμε μικρότερη ή μεγαλύτερη  σταθερότητα στο φως.  Οι υπεριώδες ακτίνες εκτός της βαφής επηρεάζουν και το  ίδιο το ξύλο, αλλάζοντας το φυσικό του χρώμα. Άλλο σημείο πολύ  σημαντικό για  την επιλογή βαφής είναι η ικανότητα διείσδυσης στο  ξύλο, ιδιότητα που εξαρτάται  από τις διαστάσεις των μορίων της βαφής.  Μικρότερα μόρια μεγαλύτερη  διεισδυτικότητα. Η υψηλή  διεισδυτικότητα(υψηλότερη με οργανικούς  διαλύτες παρά με νερό)  δεν είναι πάντα επιθυμητή διότι μπορεί να τονίζει  κάποια ελαττώματα του ξύλου( μικροπόρους ή ρόζους). ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ Όπως αναφέραμε είναι σημαντική η τεχνική που εφαρμόζουμε για το  πέρασμα  των επιλεγμένων βαφών. Κανονικά η βαφή περνιέται με  πινέλο, πιστόλι, κύλινδρο,  σφουγγάρι και ηλεκτροστατικά. Το  πέρασμα με πινέλο, που έχει σχεδόν καταργηθεί  σε βιομηχανικό επίπεδο εφαρμόζεται ακόμη σε περιπτώσεις ανώμαλων  επιφανειών, διότι ο ψεκασμός δημιουργεί ζώνες σκιάς, κοντά στις γωνίες,  ενώ επιτυγχάνεται  καλύτερη ομοιογένεια με το πινέλο. Τα πινέλα πρέπει  να είναι απαλά και η βαφή  πρέπει να περνιέται σε μεγάλες ποσότητες και ομοιογενώς σε όλη την  επιφάνεια,  πάντα σύμφωνα με τα νερά του ξύλου για να αποφεύγονται πινελιές επιπλέον στο  πέρασμα με πινέλο είναι απαραίτητη η χρήση  αργών διαλυτών, για να επιτύχουμε πιο ομοιογενές χρώμα έχοντας  όμως υπ* όψη ότι επιμηκύνονται οι χρόνοι εργασίας)·  Για όλα όσα λέχθηκαν ως εδώ οι βαφές νερού ενδείκνυνται περισσότερο  για πέρασμα  με πινέλο. Για τον ψεκασμό (χειρωνακτικά ή μηχανικά) χρησιμοποιούνται κανονικά  πιστόλια που τροφοδοτούνται από αντλίες  αέρος airless,ή πιο απλά από κοινά πιστόλια  με δοχείο. Μ'αυτό τον  τρόπο επιτυγχάνεται μεγαλύτερη παραγωγικότητα,αλλά  ταυτόχρονα και μεγάλη κατανάλωση οφειλόμενη στον υπερψεκασμό.  Τα μπεκ που  χρησιμοποιούνται είναι 1.2 ως 1.5 χιλ. για παραδοσιακά πιστόλια και 0.5 ως 0.7 χιλ.  για συστήματα υψηλής πίεσης τόπου airless  Ένας έμπειρος βαφέας,με πιστόλι  καταφέρνει να κατανέμει το προϊόν  σε όλη την επιφάνεια του ξύλου, επιτυγχάνοντας έναν ομοιογενή χρωματισμό ακόμη και στα σημεία μεγάλης  απορροφητικότητας που με  το πινέλο θα γινόταν πιο σκούρα.  Αν πρέπει να ράψουμε επιφάνειες με γωνίες, πρέπει να χρησιμοποιούμε βαφή με αργό διαλύτη και χαμηλότερη πίεση αέρος. Η εφαρμογή με εμβάπτιση, χρησιμοποιείται κυρίως για προϊόντα τόρνου  όπως καρέκλες κ.λπ. Στην περίπτωση αυτή ο διαλύτης πρέπει να είναι αργός, για να  επιτρέπει στη βαφή να απλώνεται σ'όλη την επιφάνεια χωρίς ν'αφήνει κηλίδες ή  σταγόνες. Για την τεχνική αυτή χρησιμοποιούνται  πολύ οι βαφές νερού, ειδικά  παρασκευασμένες, που επιτυγχάνουν επιφάνειες πολύ ομοιογενείς χωρίς  κατάλοιπα από σταγόνες. Το πέρασμα με μηχανές κυλίνδρων, χρησιμοποιείται για  επίπεδες επιφάνειες. Η βαφή είναι ειδικά παρασκευασμένη ώστε  να μένει στον  κύλινδρο και να κατανέμεται ομοιογενώς σ'όλη την  επιφάνεια επιτυγχάνοντας έτσι μεγαλύτερη παραγωγικότητα. Χρειάζεται  μεγάλη προσοχή στο μέτρημα του  ιξώδους της βαφής στον κύλινδρο,  τα  οποίο επιτυγχάνεται με την προσθήκη του  ανάλογου διαλύτη.  Μία άλλη τεχνική που χρησιμοποιείται κυρίως στον τομέα  παραγωγής επίπλων αναπαλαίωσης είναι το σκούπισμα με πανί.  Η βαφή περνιέται  αρχικά με πιστόλι ή πινέλο και μετά, αφού  περάσουν λίγα λεπτά, σκουπίζουμε με πανί βαμβακερό. Επιτυγχάνεται  έτσι καλή ομοιογένεια, αλλά τονίζονται οι πόροι επειδή το πανί οδηγεί το χρώμα υποχρεωτικά εκεί. Για τον λόγο αυτό  είναι καλό να  χρησιμοποιούνται αργοί διαλύτες. Τέλος, μία άλλη τεχνική που γίνεται με ειδικά μηχανήματα είναι ο ηλεκτροστατικός  ψεκασμός. Η αρχή λειτουργίας του, επιτρέπει  το βάψιμο ταυτοχρόνως και της εμπρόσθιας και της οπίσθιας  επιφάνειας. Γενικά χρησιμοποιείται για αντικείμενα καμπύλα,  η προϊόντα τόρνου, δύσκολα  κομμάτια δηλαδή για βαφή με κανονικό ψεκασμό. Η τεχνική αυτή έχει σχεδόν ολοκληρωτικά αντικατασταθεί από την τεχνική της εμβάπτισης. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΒΑΨΙΜΟ Το σωστό βάψιμο είναι βασικό διότι τα λάθη, ειδικά σε ανώμαλες  επιφάνειες  δύσκολα διορθώνονται, ενώ το λακάρισμα επιτρέπει κάποιες διορθώσεις χάρις στο γιαλοχαρτάρισμα και το πέρασμα  ενός άλλου χεριού. Να λοιπόν μερικές  χρήσιμες οδηγίες: 1. Επιλέξτε το ξύλο προσεκτικά αποφεύγοντας τα γαλαζωμένα  ξύλα, τα πορώδη και τα κηλιδωμένα.  2. Όταν βάφουμε καπλαμάδες, προσοχή  στην κόλλα που δημιουργεί πρόβλημα βγαίνοντας από τους  πόρους ειδικά όταν  χρησιμοποιούμε βαφές νερού.  3. Γυαλοχαρτίζεται την επιφάνεια καλά στην  διεύθυνση της ίνας με γυαλόχαρτο Νο 180-220 4. Γιαλοχαρτάρετε το ξύλο στα σόκορα που είναι πιο  απορροφητικά με λεπτότερο  νούμερο. 5. Καθαρίστε την σκόνη απ΄το τρίψιμο για ν'αποφύγετε κηλίδες  απορρόφησης. 6. Ετοιμάστε την σωστή πάντα ποσότητα βαφής ώστε να μπορείτε να τελειώσετε  την δουλειά, για να αποφεύγετε νέες ετοιμασίες βαφής  με κίνδυνο την ομοιογένεια. 7. Αν χρησιμοποιήσετε παστέλ βαφή , καλοπτική ή ημικαλυπτική  (με βαριά μόρια)  χρειάζεται ανακάτεμα, πριν και κατά την διάρκεια  της βαφής. ( ΤΟ ΑΝΑΚΑΤΕΜΑ ΤΗΣ ΒΑΦΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ). 8. Όταν βάφουμε, η εργασία πρέπει να εκτελείται απ'το ίδιο άτομο, διότι αν αλλάξει  χέρι και (συνεπώς η ταχύτητα περάσματος) το αποτέλεσμα  δεν θα είναι ομοιογενές. 9. Όταν βάφουμε μεγάλα κομμάτια με πιστόλι, περνάμε την βαφή σταυρωτά για  καλύτερη ομοιομορφία. 10. Πριν απ' την έναρξη της εργασίας, να κάνετε μια δοκιμή,  διότι ανάλογα με το  χρησιμοποιούμενο ξύλο και την ποσότητα  βαφής μπορεί να έχουμε διαφορετικά  αποτελέσματα από το επιθυμητό